Φιλοσοφική και ποιητική διάθεση..

Ο φακός

Κι όμως τη λέξη δύσκολα θα βγάλεις.
Θαρρείς και κάνεις ανάλυση, την ώρα
που αναρίθμητες ουσίες ανακατεύονται
μέσα στις φλέβες τους.
Κι εσύ πρέπει το μικροσκόπιο σωστά να χειριστείς
σαν το ταμπούρλο π’ αναταράζει τον βούρκο
μέσα στο φως των μπερδεμένων λάμψεων.
Αλλά το αποτέλεσμα πολύ δύσκολα θα το’ βρεις.
Πρέπει να δεις την σύνθεση των παραμέτρων
που στέκονται ως δεσμοφύλακες
στο έμπα της προσμονής.
Έστω και αν
οι στοχαστικοί χαμογελούν ντροπαλά
ταξινομώντας τις αναμνήσεις.
Κι όμως στον στόχο δεν θα φτάσεις.
Πρέπει να ψάξεις κάτω από την καλύπτρα
των αρωμάτων ψηλαφώντας πληγές,
νεκρά σώματα και μπάζα.
Κι ας είναι ραντισμένα μ’ αγιασμό
απ’ της γιαγιάς το παλιό μπουκάλι.
Και όμως το τέλος πάλι θα απέχει.
Πρέπει να τρέχεις ασθμαίνοντας στον κύκλο,
έως ότου η αινιγματική δύναμη
σε ωθήσει στο στερέωμα.
Θα τσακιστείς και θα τσακίσεις κι άλλους αιθεροβάμονες,
αλλά θ’ ανέβεις.
Ωστόσο πάλι δεν θα έχεις χρόνο για ζητωκραυγές.
Πρέπει με συρματόσκοινα να προσαρμόσεις
πάνω σου φτερά, διότι η αιώρηση
δεν θα κρατήσει για πολύ..


Update: Παλιό ποίημα μου, ξαναδουλεμένο, ψάχνω το τέλος...
Μικρή θυσία στον Ναρκισσισμό μου για την Παγκόσμια μέρα της Ποίησης