Οι άνθρωποι που έκαναν τις ταραχές στο γκέτο των Αθηνών ζητάνε απλά Σεβασμό.

Βλέποντας και εγώ στην τηλεόραση την εξέγερση του Γκέτο των Αθηνών, με αφορμή το σκίσιμο μιας σελίδας του Κορανίου, θυμήθηκα το πρότζεκτ που είχαμε κάνει κάποτε μια ομάδα μεταπτυχιακών φοιτητών....

Τότε (πριν 10 χρόνια) προτείναμε να υπάρχει ανά δήμο εξειδικευμένη ομάδα με πολλές ειδικότητες, που θα μπορούσε να συμβάλει στην πολιτισμική ενσωμάτωση των νέων Πολιτών της χώρας μας. Ονειρευόμασταν μάλιστα Ευρωπαϊκά Κονδύλια, γιαυτό είχαμε σκεφθεί ότι θα μπορούσε να προταθεί ως Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα..

Τα χρόνια πέρασαν, η προσδοκόμενη ανάπτυξη της κοινωνικής υποδομής της Χώρας μας, θυσιάστηκε για χάρη των (πολύ προσοδοφόρων για μίζες) Ολυμπιακών οραμάτων και της Ευρώπης στην διεύρυνση των αγορών. Και εν τέλει, εδώ που φτάσαμε, του Μπερλουσκόνι η βάρβαρη λογική (για να θυμηθώ το προηγούμενο θέμα μου) φαντάζει σαν την μόνη λύση..

Κάποια κομμάτια αυτού του Πρότζεκτ, είναι στον σκληρό μου δίσκο και έτσι είπα να ανεβάσω ένα απόσπασμα.

Να σημειώσω, κλείνοντας τον πρόλογο, ότι αυτοί που έκαναν τις ταραχές ζητάνε απλά Σεβασμό και να μην ξεχνάμε ότι τώρα βιώνουν με τον πλέον δραματικό τρόπο την διάψευση του "Δυτικού τους Ονείρου", για την επίτευξη του οποίου ξεπούλησαν ότι είχαν και δεν είχαν και έτσι έφτασαν μέχρι εδώ.

Σας παρουσιάζω λοιπόν σε βασικές γραμμές αυτό που είχαμε σχεδιάσει:

"....Ένας άλλος στόχος αυτού του προγράμματος είναι να ενθαρρύνει τον διάλογο και την συνύπαρξη στα πλαίσια των τοπικών κοινωνιών. Απώτερος σκοπός να προστατευτούν τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από εθνικότητα και φυλή και βέβαια ανεξάρτητα από τις πολιτισμικές προϋποθέσεις του καθενός πολίτη. Πρέπει να σημειωθεί ότι ένα σημαντικό τμήμα των ευρωπαϊκών κοινωνιών αντιλαμβάνεται την ύπαρξη των ομάδων αυτών των «νέων κατοίκων» ως απειλή για το σαφώς διαμορφωμένο πλαίσιο από αξίες, κανόνες, νοοτροπίες και κοινωνικές στάσεις, πλαίσιο μέσα στο οποίο αισθάνονται ασφάλεια να ζουν. Η κατανόηση των αναγκών αλλά και των πολιτισμικών αναφορών των «νέων κατοίκων» ενός χώρου της Ε Ε. από πλευράς των «παλαιών» και το αντίστροφο, θα μπορούσε να αμβλύνει μερικούς παράγοντες που οδηγούν στην ξενοφοβία. Αυτή η δράση, σε συνδυασμό βέβαια με άλλες στο επίπεδο της κοινωνικής πρόνοιας, μπορεί να συμβάλει μακροπρόθεσμα στην τιθάσευση ορισμένων παραβατικών συμπεριφορών από πλευράς αυτών των «νέων κατοίκων» οι οποίοι πολλές φορές, παρότι είναι χρήσιμοι για την εργατική τους δύναμη, ζουν υπό καθεστώς κοινωνικού αποκλεισμού. Είναι σημαντικό να περιοριστεί η βία σε κάθε της μορφή. Η βία με την μορφή των κοινωνικών διακρίσεων εξ αιτίας της διαφορετικής πολιτιστικής αναφοράς μπορεί να μετουσιωθεί σε βία με την μορφή της εγκληματικότητας. Γεγονός βέβαια που απειλεί και τα ανθρώπινα δικαιώματα των «παλαιών κατοίκων».

Σ’ αυτή την αλυσιδωτή κρίση που οδηγεί συνεχώς στην αύξηση του ρατσισμού οι κοινωνίες είναι αναγκαίο να δράσουν μεθοδευμένα εκεί που βιώνεται με κάθε ένταση αυτή η κρίση.

Στο επίπεδο δηλαδή της τοπικής κοινότητας.
Η τοπική κοινότητα έχει ανάγκη από εξειδικευμένους ανθρώπους, οι οποίοι μέσα από έναν «πολτό» αντιφατικών πολλές φορές πληροφοριών που αφορά την ιστορία, τις αξίες και τις ηθικές αρχές αλλά και τις ανάγκες ( οικονομικές, κοινωνικές συναισθηματικές) των διαφόρων «γειτόνων» θα είναι ικανοί να συνθέτουν στρατηγικές και τακτικές παρέμβασης για την διευκόλυνση του διαπολιτισμικού διαλόγου, προλαμβάνοντας τη γένεση ξενοφοβικών στάσεων στον τοπικό πληθυσμό.

Θα πρέπει επίσης να είναι ικανοί να εφαρμόζουν αυτές τις στρατηγικές αξιοποιώντας όλους τους πρόσφορους θεσμούς, δομές και συσσωματώσεις ανθρώπων της περιοχής τους, αλλά και συμβάλλοντας επίσης στην επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων που σχετίζονται τις διακρίσεις και τον κοινωνικό αποκλεισμό σε βάρος ορισμένων ομάδων του τοπικού πληθυσμού.
Η αξιοποίηση στοιχείων από όλες τις ευρωπαϊκές θρησκευτικές παραδόσεις (Χριστιανισμός, Ιουδαϊσμός, Ισλάμ) με στόχο την ανάδειξη των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η κατανόηση του ρόλου που έπαιξαν στο παρελθόν τόσο στη βιομηχανική Ευρώπη όσο και στις μη βιομηχανικές και αγροτικές κοινωνίες από τις οποίες προέρχονται αρκετοί νέοι κάτοικοι, η παρακολούθηση της λειτουργικότητας τους στο παρελθόν και πως αυτά τα στοιχεία μεταβιβάζονται και λειτουργούν στην τωρινή πολυπολιτισμική πραγματικότητα της Ευρώπης είναι γνώσεις που καθίστανται ωφέλιμες για τον λειτουργό στο χώρο της τοπικής κοινότητας.
Το πρόγραμμα μπορεί να περιλαμβάνει ενότητες βιωματικής εκπαίδευσης, όπου π. χ. η ανίχνευση του φόβου απέναντι στον «Άλλο», τον «ξένο» θα συμπληρώνεται με τη βιωματική προσέγγιση σε αξίες και θέματα που είναι σημαντικά για την καθημερινή ζωή και μάλλον συνδέουν τους πολιτισμούς π.χ. «πλούσιοι και φτωχοί», «το ζευγάρι», «ανατρέφοντας και προστατεύοντας τα παιδιά μου».

Όλες αυτές βέβαια οι γνώσεις είναι αναγκαίο να μετασχηματισθούν σε δεξιότητες μεθοδευμένης κοινωνικής δράσης, που περιλαμβάνει την αλλαγή και βελτίωση του κοινωνικο-πολιτιστικού τοπίου και την επίλυση κρίσεων ανάμεσα σε συνιστώσες ομάδες της τοπικής κοινότητας. Η διεπιστημονική προσέγγιση και η «διάχυση» μιας σφαιρικής οπτικής που να συνδυάζεται με την δυναμική του κάθε φορά συγκεκριμένου χώρου παρέμβασης (τοπική κοινότητα) είναι η θεμελιακή λογική αυτού του προγράμματος.

Το πρόγραμμα αυτό στοχεύει στην άμβλυνση των στερεοτύπων και τη μείωση της προκατάληψης. Αυτή θα είναι η αποστολή των εκπαιδευμένων στελεχών στην τοπική κοινότητα. Συχνά οι βιωμένες και πρακτικά ισχυρές θρησκευτικές αντιλήψεις είναι δυνατό να αποτελούν την απαρχή όχι μόνο θρησκευτικών αλλά και βαθύτερων πολιτισμικών διαφοροποιήσεων, που με τη σειρά τους γίνονται αιτίες κοινωνικού αποκλεισμού. Για να καλυφθεί αυτή η θεματική περιοχή είναι αναγκαίο να γίνουν σαφείς οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες η θρησκευτική ταυτότητα οδηγεί στην ένταση των πολιτισμικών διαφοροποιήσεων και κατά συνέπεια σε μορφές απόρριψης, ρατσισμού και κοινωνικού αποκλεισμού...."