Σκέψεις μου κατά την απεργιακή συγκέντρωση...

Κατά τις διάφορες "γκρίνιες" που ακούστηκαν από τα ΜΜΕ, σχετικά με το πανό του ΚΚΕ στην Ακρόπολη και τα σφυροδέρπανα, περίμενα να ακούσω από τους εκπροσώπους του κόμματος αυτού το εξής: Ότι τα σφυροδέρπανα τιμούν τους σκλάβους που άφησαν το κοκκαλάκι τους κατά την κατασκευή των κομψοτεχνημάτων αυτών, αλλά και τις δορυφορικές πόλεις -κράτη (σαν τη Σάμο) που στραγγάλισε η Αθηναϊκή (ιμπεριαλιστική και δήθεν) Συμμαχία, προκειμένου να βρει όλον αυτόν τον πλούτο και την δύναμη και να την επιδεικνύει με Παρθενώνες.
Αλλά οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ, πολιτικοί είναι και καλά κάνουν και δεν ρίχνουν "λάδι στην φωτιά" της πιο αισχρής προπαγάνδας, που έχουν ανάψει κάτι αμόρφωτα ανθρωπάκια ελλείψει μιας ουσιαστικής Παιδείας για τον Λαό....
Εμείς όμως εδώ δεν είμαστε πολιτικοί και συνεχίζουμε:
Έτσι, όπως και ο Παρθενώνας, ο οποίος παρά τις υψηλές μορφές πνεύματος που ενσωματώνει έχει στηριχθεί και σε εκμεταλλευτικές σχέσεις, έτσι και όλο αυτό το οικοδόμημα της σύγχρονης υψηλής τεχνολογίας (που καταργεί θέσεις εργασίας), παρά την όποια πνευματική ιδιοκτησία και τις πατέντες, ιστορικά είναι σάρκα από την ταλαιπωρημένη σάρκα της Εργατικής Τάξης.
Ναι όλο αυτό το οικοδόμημα κουβαλά τα ατυχήματα και τους καρκίνους των παππούδων μας στα ορυχεία..
Τα ροζιασμένα χέρια και τις καμπούρες των μανάδων μας στην κλωστοϋφαντουργία, στην υαλουργία και αλλού.
Έπεσε από την σκαλωσιά μαζί με τους πατεράδες μας...
Είναι ποτισμένο από τα φυτοφάρμακα που πότισαν το πετσί και τα πνευμόνια των αδελφών μας....
Του κλέψαν δυο ώρες δουλειά στα Σούπερ-Μάρκετ, όπως και στην κοπέλα μας...
Αλλά αντί να πάρουμε από αυτό το οικοδόμημα μερτικό, τα αποτελέσματα όλου αυτού του κόπου τα χρησιμοποίησαν για να μας πάρουν πίσω όσα κατά καιρούς μας έδωσαν για να μη μιλάμε.
Μας ανήκουν και πρέπει να τις διεκδικήσουμε όλες αυτές τις τεχνολογικές αλλαγές, πάνω στις οποίες βασίζεται η λεγόμενη "παγκοσμιοποίηση".
Αλλαγές που γυρίζουν πίσω ως "κοινωνικό ντάμπινγκ", ως πίεση δηλαδή για ξεχαβράλωμα των εργασιακών σχέσεων, για μηδενικές συντάξεις, για πολλή δουλειά με ελάχιστη αντισμισθία και αυτό για να μην πάνε αλλού οι θέσεις εργασίας...
Και πάνω σε αυτή την πίεση, πασχίζουν για να επιβάλλουν ένα άλλο ανθρωπολογικό μοντέλο: Του ατομιστή, που δεν σκέφτεται, που δεν επικοινωνεί και είναι "όλη μέρα (αλλά και όλη τη ζωή του) στη γαλέρα" για να καταναλώσει γκατζετάκια που φτιάχνουν τα εργοστάσια τους και πριν από εμάς, αυτοί σκέφτονται ότι τα χρειαζόμαστε...
Αυτό θέλουμε, ή θέλουμε τον ελεύθερο χρόνο μας (που πλέον μπορεί να είναι πιο απλόχερος εξαιτίας των τεχνολογικών αλλαγών).
Θέλουμε την μαζική φρενοπάθεια, ή την χαλαρότητα του καφενείου και της γειτονιάς..
Αυτό θέλουμε, ή την ασφάλεια ότι θα έχουμε σταθερή εργασία, όχι μόνο για να φάμε, αλλά ως ένα βασικό κοινωνικό δεσμό.
Αυτό θέλουμε, ή την εξασφάλιση ότι βασικά κοινωνικά δικαιώματα θα είναι δωρεάν και ίσα για όλους...

Υ.Γ.Ίσως ήρθε η ώρα για την αριστερά να πάρει πίσω το αίμα της από τον υπερκαταναλωτισμό.
Μήπως ο υπερκαταναλωτισμός ήταν τελικά ένα εργαλείο για τη διάλυση του ασφαλιστικού, της δημόσιας υγείας και παιδείας, του παραγωγικού ιστού της χώρας;
Μήπως ήταν ένα όπλο στα χέρια των ιμπεριαλιστών που μας δάνειζαν για να καταλώνουμε τα προϊόντα τους και να εξαρτώμαστε πιο βαθειά από αυτούς;