Αναρτήσεις
Στη Φωτογραφία, ένα από τα εκκλησάκια που με εμπνέουν. Αν οι "προφήτες", που μελετούσαν κάποτε πολύ, είχαν σκύψει και πάνω σε αυτά για να γνωρίσουν το νόημά τους, το νόημα δηλαδή της ενορίας και της κοινότητας, τώρα δεν θα ήθελαν Καθήντραλς...
Θα είχαν άλλες προτεραιότητες και άλλο λόγο.
10 σχόλια:
Τα κτίρια που περιγράφεις δημιουργήθηκαν μέσα από συγκεκριμένες ιστορικές, πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές ακόμη και θρησκευτικές πραγματικότητες. Το κάθε ένα από αυτά είναι μια πετυχημένη καταγραφή όλων των παραπάνω χαρακτηριστικών για ένα συγκεκριμένο τόπο, χρόνο, λαό. Είναι παραδείγματα καλής αρχιτεκτονικής, το καθένα στο πλαισιο της εποχής που τα ανέδειξε.
Αυτό που γράφεις όμως δείχνει
να προτιμάς το ένα αντί του άλλου, να επικρίνεις τους λαμπρούς καθεδρικούς και κατά προέκταση να αναρωτιέσαι γιατί χτίστηκε ο Παρθενώνας, ο πυργος του Άιφελ ή ακόμη γιατί πήγε ο άνθρωπος στο διάστημα.
A, δεν τους επικρίνω. Απλά παρατηρώ κάτι και εμένα εδώ δεν με ενδιαφέρουν τα κτήρια, αλλά οι νοοτροπίες.
Ας πάρουμε τον Παρθενώνα, λαμπρό έργο τέχνης, όμως ιστορικά ήταν και ένας από τους λόγους που έγινε ο Πελοπονησιακός πόλεμος. Με την βαριά φορολογία που επέβαλαν οι Αθηναίοι στους συμμάχους τους για να ολοκληρωθούν τα έργα, τους εξώθησαν σε εξέγερση.
Για το διάστημα εξάλλου ξοδέυτηκαν στο παρελθόν πολλά χρήματα- όχι πάντα για άμεσα επιστημονικά οφέλη-αλλά για τον έλεγχο του νέου χώρου και επίδειξη ισχύος στα πλαίσια του ανταγωνισμού των πάλαι ποτέ πολιτικο-κοινωνικών συνασπισμών.
Ο Πύργος του Άϊφελ, είναι άλλο πράγμα,γιατί ήταν σε άμεση σχέση με τον σκοπό του- εμπορική έκθεση του Παρισιού σε μια εποχή που ο Βιομηχανικός κόσμος ήταν στην ακμή του.
Αναφέρεις "ιστορικές, πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές ακόμη και θρησκευτικές πραγματικότητες". Εγώ αυτές τις πργαματικότητες της σύγχρονης Ελλαδικής Εκκλησίας θέλω να αλλάξω και χρησιμοποιώ τις αρχιτεκτονικές της προτιμήσεις, γιατί αν και έχει ανάγκη άλλα πράγματα κάνει σαν τον Αρχοντοχωριάτη του Μολλιέρου.
Το εκκλησάκι σου μου άρεσε. Στέκει όμως μόνο του, ξεχασμένο. Εχουν τρέξει βλέπεις όλοι στους "καθεδρικούς" και σε ότι εκείνοι σημαίνουν.
Τέλος εποχής πολύ φοβάμαι
Δεν έχω άποψη για το Μολιέρο αλλά η δική σου για τη τέχνη και την αρχιτεκτονική μου είναι λίγο δύσπεπτη.
Η τέχνη ανέκαθεν ήταν και θα έιναι μεταξύ άλλων και εργαλείο προπαγάνδας. Αν θες να τη κρίνεις από αυτή τη σκοπιά με γειά σου με χαρά σου απλά μη γενικεύεις γιατί το πιθανότερο έιναι να βγάλεις λάθος συμπεράσματα.
ΠολΛοί λαοί/πολιτισμοί έκαναν χειρότερα στους υπηκόους και υποτελείς τους από τους Αθηναίους, που είχαν άλλωστε μια αρκετά ανεκτική δημοκρατία για την εποχή τους, δεν νομίζω λοιπόν ότι η τέχνη πάιζει καποιο άμεσο και ουσιαστικό αίτιο στους πολέμους και στη μιζέρια που αναφέρεις.
Άλλωστε, επαναλαμβάνω και πάλι, η τέχνη, εκφράζει ορισμένα δεδομένα. Όσο αυτά υπαρχουν σε βαθμο ικανό να αναζητούν αναγνώριση θα εξακολουθούν να εκφράζονται μέσω τεχνοτροπιών που έχουν ταυτιστεί. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία ουσιαστική αλλαγή στην αρχιτεκτονική και γενικότερα στη τέχνη που πηγάζει από οποιαδήποτε ιδεολογία, η εν προκειμένω θρησκεία εαν δεν έχει υπάρξει καμμία ανάλογη αλλαγή στην ουσία η έστω σε σημαντικά επιμέρους χαρακτηριστικά της.
Α, ρε Ιονκ, δεν με πιάνεις, δεν με πιάνεις. Με έπιασε όμως η Μαρίνα.
Κοίτα, ας πούμε αν ήθελε, η Εκκλησία και πράγματι το έχει ανάγκη η αθηναϊκή κοινωνία να φτιάξει ένα "πάρκο της 3ης ηλικίας", ένα πρότυπο ΚΑΠΗ ας πούμε, να προσφέρει μια ποιότητα ζωής σε κάποιο κόσμο που την ακολουθεί, να το κάνει και να φωνάξει δέκα εμπνευσμένους αρχιτέκτονες να το σχεδιάσουν.
Δεν ομιλώ για την καλλιτεχνική αξία εδώ πέρα.
Οι Καθεδρικοί της Ισπανίας π.χ. , θα έχουν πάντα αξία , άσχετα αν είναι συνδεδεμένοι αρκετοί με την Ιερά Εξέταση. Σήμερα όμως ο άνθρωπος έχει προσχωρήσει και έχει χειραφετηθεί και το ψάχνει από χίλιες πλευρές. Μια πλευρά είναι και το τι συμβολίζει ένα έργο τέχνης, όχι σε μόνο σχέση με τις προθέσεις του δημιουργού του, αλλά στο γενικό πλάισιο μέσα στο οποίο εντάσσεται. Όχι δεν είμαι της άποψης η τέχνη για την τέχνη (χωρίς βέβαια να είμαι υπέρ της "λεγόμενης" στρατευμένης τέχνης)
Αλλάζεις θέμα συνεχώς και πιθανόν άλλα να εννοείς και άλλα να γράφεις. Οι απόψεις μου είναι πολύ συγκεκριμένες και απαντούν ξεκάθαρα σε ορισμένα ζητήματα που έθεσες.
Το εκκλησάκι και εμένα μου αρέσει και μάλιστα το δέχομαι και μου αρέσει ακόμη περισσότερο για ότι είναι τώρα - ένα ιστορικό κειμήλιο, ένα μικρό μνημείο για το "τέλος μιας εποχής" - και όχι μόνο για ότι ήταν κάποτε! Πιστεύω ότι είναι πολύ φυσικό και καλό να δεχόμαστε το τέλος μια εποχής, όπως και κάθε τέλος, (ζωή, σχέση, υλική φθορά,κλπ.) [Αυτό έχει και κάποιες θεολογικές διαστάσεις καθώς οι περισσότερες θρησκείες εννοούν το τέλος πολύ διαφορετικα..]
Επίσης δεν νομίζω ότι είναι κακό να αναζητεί κανείς κάτι νέο ειδικά όταν τα σημερινά παρωχημένα ιδεολογικά σχήματα δεν τον εκφράζουν.
Μα πού μπορεί κανείς να βιώσει το νόημα της ταπεινοφροσύνης που είναι το βασικό συστατικό της Ορθοδοξίας; Σε ένα τέτοιο εκκλησάκι ή σε ένα μεγαλοπρεπή ναό; Μα καλά, από εμένα τον άθεο περιμένουν να το μάθουν; Αλλά βέβαια ποιος μου είπε ότι σκοπός του Χριστόδουλου είναι να διδάξει ταπεινοφροσύνη;
Ιονκ, μετά από αυτό που έγραψε ο αταίριαστος, δεν έχω τι άλλο να γράψω.
Αρχιτεκτονικά μπορεί να έχει άλλο σχήμα, σαν τα εκκλησάκια που έκανε ο Λε Γκορπυζιέ.
Δεν εμμένω σε παλαιά σχήματα, για το νόημα των σχημάτων μιλάω.
Προσπάθησε να δεις λίγο ποιο αντικειμενικά όλες τις πραγματικές συνθήκες που δημιούργησαν αυτά τα εκκλησάκια και όχι μόνο από ένα θεωρητικό/ιδεολογικό πρίσμα.
Ίσως αυτα τα ξωκλήσια να φαντάζουν μικρά και ταπεινά στην εποχή μας, μέσα από της εμπειρίες και συγκρίσεις με μεγάλους και λαμπρούς καθεδρικούς, ομως για ένα φτωχό χωρικό να κτίσει και διακοσμήσει ένα οικοδόμημα, να κάνει τις γιορτές και τα πανυγηράκια του στο υπόλοιπο χωριό δεν νομίζω να έιναι υπόθεση ταπεινοφροσύνης.. κάτι άλλο μου θυμίζει.
Όχι δεν είναι μόνο ταπεινοφροσύνη, είναι εγγύτητα, κοινότητα, ανθρωπινότητα. Τέλος πάντων βρε Ιονκ, το εκκλησάκι, όπως το έθεσα πήγαινε πακέτο με το φαινόμενο Χριστόδουλος. Δεν είμαι από αυτούς που λένε να σταματήσει η τέχνη, αλλά σαν άνθρωπο γενικά με έλκουν τα μέτρα του ανθρώπου. Για παράδειγμα ούτε η περίφημη Αγιά Σοφιά είναι για μένα ένα έμβλημα που μπορεί να το χρησιμοποιήσω. Ένα πάντρεμα της Ιουστινιάνεις Ιδεολογίας με κάποια πλευρά της Θεολογίας είναι χωρίς να αρνούμαι την καλλιτεχνική της αξία, ούτε τους συμβολισμούς που κατά καιρούς είχε.
Αν ήταν στο χέρι μου δεν θα την προέκρινα όμως σήμερα σαν μοντέλο για χώρο εκκλησιαστικής σύναξης.
Αυτά βρε αδελφέ. Προπάθησε να το δεις όλο αυτό σαν ένα τρόπο καυτηριασμού του μεγαλομανιακού εθνοθρησκευτισμού και όχι προβολής της μοναδικής αξίας του ξωκλησιού.
Δημοσίευση σχολίου