Έχω την συναίσθηση ότι ίσως γράφω κοινοτυπίες και μεμψιμοιρίες, αλλά ο τα «σεκλέτια» μου είναι, ένα ημερολόγιο είναι και το blog, ας τα γράψω λοιπόν.
Αυτή τη βδομάδα σπάσανε τα τηλέφωνα στο σπίτι για να σταυρώσουμε κάποιους, θείους και δεύτερα τρίτα ξαδέλφια, φίλοι καλοί και αδελφικοί και άλλοι απλά συμπότες και συναγελαζόμενοι κάποιας εποχής. Το κυριότερο άνθρωποι στους οποίους έχεις κάποια υποχρέωση και μην πάει ο νους σας στα ρουσφέτια. Υποχρεώσεις εδώ στην ενδοχώρα, που λειτουργούν ακόμα κάποιες κοινοτικές σχέσεις, έχουμε πολλές.
Για παράδειγμα στον άνθρωπο που σε έπαιρνε τακτικά με το αυτοκίνητο του στη δουλειά, όταν εσύ δεν είχες ακόμα το δικό σου αυτοκίνητο.
Τον πρώτο σου πελάτη όταν άνοιξες το γραφείο σου, τον άνθρωπο που μπορεί να έδωσε κατεύθυνση και σε άλλους για την αξία σου.
Έτσι ακόμα και να μην έχεις πολιτικές και άλλες ιδεολογικές ή αισθητικές προτιμήσεις, είναι τόσοι που πρέπει να βρεις ένα όμορφο τρόπο να στεναχωρήσεις, γιατί έχεις μόνο έναν ή δυο σταυρούς.
Χώρια που μπορεί να κατεβαίνουν με επικεφαλείς που σου κάθονται στο στομάχι.
«Αχ, βρε Δημήτρη, θα ήθελα πολύ να σε «τιμήσω» (έτσι το αισθανόμαστε το «σταύρωμα»), αλλά ο επικεφαλής σας, ο «μεγαλοδικηγόρος» ( ή ο «μεγαλογιατρός», ή ο «μεγαλοεργολάβος»), μου σπάει τα νεύρα με το αλαζονικό, το υπεροπτικό ύφος του, με το οποίο κρύβει την έλλειψη ουσίας στον λόγο του…»
Έτσι είπα κάποια στιγμή, σε κάποιο φίλο μου και περιμένω να δω αν θα ξαναπιούμε μαζί ένα κρασί.
Γιατί ήταν ένας φίλος με τον οποίο μπορούσες να συζητήσεις πολλά θέματα.
Από τα καινούργια βιβλία μέχρι την μετανάστευση, την ανεργία και τις σχέσεις θρησκείας και κράτους.
Συνήθως εδώ στην ενδοχώρα σπάνια βρίσκονται τέτοιοι φίλοι.
Μόλις η συζήτηση φτάσει σε σημείο που να μην χρειάζεται να χρησιμοποιήσει κανείς τις λέξεις Καραμανλής, Παπανδρέου, Χριστόδουλος, Παπαρήγα κτλ, η ομήγυρις αρχίζει και αραιώνει γιατί δεν θέλει ο κόσμος να σκέφτεται..
Λίγο δύσκολα τα πράγματα γιατί δεν χρειάζεται να πάρεις σε αυτόν τον μικρό τόπο και την «ρετσινιά» του διανοούμενου.
Να γιατί τελικά μου φαίνεται ότι θα κολλήσω με τα μπλογκ και τα φόρουμ.
Κίνδυνος – θάνατος τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με την Τουρκία
-
Η συνεδρίαση των αντιπροσωπιών Ελλάδας - Τουρκίας την περασμένη Δευτέρα
στην Αθήνα για τη διαμόρφωση και τη σύνταξη στρατιωτικών Μέτρων Οικοδόμησης
Εμπισ...
Πριν από 3 ώρες
1 σχόλιο:
φαινόμενον της συγχρονής κοινωνίας...που ζούμε! Είναι απίστευτο πόσοι με έχουν "θυμηθεί" αυτή τη περίοδο! Για το καλό μας φυσικά ε...
Δημοσίευση σχολίου