Οι δάφνες σας μου κάθονται στο στομάχι!!

Χθες, στο Πυθαγόρειο της Σάμου, έγινε ο επίσημος εορτασμός της Ναυμαχίας της Μυκάλης (Αύγουστος 1824) και της νίκης του Ελληνικού Στόλου σε αυτή.

Επειδή η κρισμότερη φάση της έλαβε χώρα στις 5 Αυγούστου, παραμονή της "Μεταμορφώσεως του Σωτήρος", ο τοπικός πληθυσμός της Σάμου -για την σφαγή του οποίου είχε κινήσει η Τούρκικη αρμάδα- θεώρησε ότι σώθηκε με την βοήθεια του Χριστού.

Έτσι στις 6 Αυγούστου η Σάμος έχει την τοπική "εθνική" γιορτή της.

Στη νίκη αυτή, αλλά και γενικότερα στο ότι η Σάμος ήταν το "άπαρτο προκεχωρημένο φυλάκιο" των επαναστατημένων παππούδων μας, μέγιστη ήταν η Συμβολή του Λογοθέτη Λυκούργου.

Ο Λυκούργος θεωρήθηκε πολύ νωρίς ως ένας από τους καλύτερους οργανωτές που διέθετε ο εθνικός αγώνας, γιαυτό και η ιστοριογραφία ασχολήθηκε πολύ με την προσωπικότητά του.Για παράδειγμα ο Γούδας τον θεωρεί συναγωνίσιμο με τον Καποδίστρια.

Έτσι σημερα, η επιμνημόσυνη δέηση και η κατάθεση στεφάνων γίνεται ενώπιον της προτομής του...

Αν με πρόσεχε κανείς θα έβλεπε ότι την ώρα της 1 λεπτού σιγής γελούσα μόνος μου.

Ίσως και να με θεωρούσε χαζό.

Αλλά θα σας εξηγήσω:

Έβλεπα από κάτω από τον Λογοθέτη τον εκπρόσωπο της Κυβέρνησης (τον ίδιο που λίγη ώρα αργότερα δεν ντράπηκε να πεί ότι έχουμε τις καλύτερες συγκοινωνίες που είχαμε ποτέ..), αλλά και άλλους εκπροσώπους του πολιτικού μας συστήματος που έχει βαλτώσει στην ανυποληψία και τη διαφθορά...

Μπορεί οι χαμηλού μήκους γραμματείς και φαρισαίοι, οι οποίοι παραβρίσκονταν χθες να μην τα έχουν "πιάσει" προσωπικά, αλλά ωστόσο ελάχιστοι από αυτούς, που σήμερα κουνάνε το κεφάλι σαν να ήξεραν, βγήκαν μπροστά να καταγγείλουν.... "Για να μη χάσει η παράταξη", θα σου πουν...

Λόγοι "δεκάρικοι".. Κανείς δεν τολμά τουλάχιστο να πει δυο λόγια, σαν αυτά που είπε πρόσφτα ο "ανεύθυνος ανώτατος άρχων"... Μάλλον σε αυτή τη χώρα πρέπει να είσαι ανεύθυνος για να μπορείς να μιλήσεις..

Ανέχτηκαν, ας πούμε για τους τωρινούς κυβερνητικούς παράγοντες και βουλευτές, να γίνει ολόκληρος νόμος για να "ξηλωθεί" ένας ενοχλητικός ελεγκτής, χωρίς να καταψηφίσουν τον νόμο, με τις όποιες για αυτούς συνέπειες.... Αλλά ούτε μια δήλωση διαφωνίας δεν έκαναν...

Ανέχονται να φθίνουν δομές, ακόμα και αυτές που οι ίδιοι να εγκαινίασαν, ενώ τα χρήματα που απαιτούνται για την σωτηρία τους είναι υποποπλαπλάσια μια "μίζας"....

Η σύγκριση με τον Λογοθέτη, μόνο νευρικό γέλιο φέρνει..

Ο Γεώργιος Παλωματάς (με αυτό το όνομα είχε γεννηθεί ο Λυκούργος Λογοθέτης) ήταν ο ευνοούμενος του ηγεμόνα της Βλαχίας Αλέξανδρου Σούτσου (και ¨πρωθυπουργός του¨) και όμως τα παράτησε για να ηγηθεί της επισφαλούς κοινωνικής επανάστασης των "Καρμανιόλων" στη Σάμο, εναντίον των διεφθαρμένων κοτσαμπάσηδων.

Κατάφερε με την πειθώ του να έχει την έγκριση του επικυρίαρχου Σουλτάνου, αλλά μετά από λίγα χρόνια βρέθηκε μελλοθάνατος για αυτόν τον λόγο στην Πόλη και σώθηκε μετά από παρέμβαση των Φαναριωτών, οι οποίοι και κατάφεραν να μετατραπεί η ποινή του σε εξορία...

Έγινε αρχηγός της Επανάστασης στη Σάμο και εκτός από τα όπλα, έστησε μια ολόκληρη Πολιτεία από το τίποτα. Πολιτεία που μπορούσε να συμβάλει πάρα πολύ ικανοποιητικά στην συντήρηση του στόλου, γιαυτό και ο τελευταίος ποτέ δεν άργησε στην περίπτωση της ...

Ο Λογοθέτης της Σάμου, όταν θεωρήθηκε προσωπικά υπεύθυνος για την εκστρατεία και την σφαγή της Χίου, δέχτηκε να χάσει την αρχή και να εξοριστεί από την Ελληνική Επαναστατική κυβέρνηση, παρότι τοπικά "έπιναν νερό στ' όνομά του" και θα μπορούσε να παραμείνει αρχηγός της Σάμου, έστω και σε αντίθεση με τους άλλους Έλληνες. Μη ξεχνάτε ότι εκείνο τον καιρό ξεσπούσαν συνέχεια εμφύλιοι πόλεμοι, τι θα μας χάλαγε κι άλλος ένας.. Όμως ο Λυκούργος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων...

Και το καλύτερο: Όταν του πρότειναν γίνουν αυτός και το σόϊ του κληρονομικοί ηγεμόνες της Σάμου, για να συναινέσει στην λύση της Αυτόνομης Ηγεμονίας με επικυριαρχία του Σουλτάνου, απέρριψε την πρόταση, παρότι αυτό ρεαλιστικά σήμαινε εξορία για αυτόν και τους συντρόφους του. Για μην "πατήσει" τις αρχές του....

Ο κυρ Γιωργάκης Παπλωματάς το λοιπόν, αν τα αγάλματα είχαν ψυχή, θα έπαιρνε την τεράστια πάλα του και θα έκοβε μερικά κεφάλια από αυτούς που τον δαφνοστεφάνωναν, χορεύοντας μανιασμένα τον χορό της Καρμανιόλας...

Με την εικόνα αυτή μου ήρθαν τα γέλια...

Τώρα που τα γράφω βέβαια σκέφτομαι, ότι μετά τόση εμπειρία, ίσως έλεγε "χαλάλι ο κόπος μπρε παιδί" και να τους χάριζε απλά μια ροχάλα!