Με την ευκαιρία της Εθνικής Γιορτής.."Ανήκω στη Φράξια Μηδενιστών;"

θα ανάψει πάλι  μια συζήτηση -ειδικά εδώ στα blogs- για την ιστορία, για την πατρίδα, τη σημαία.. Και πολλοί θα θυμηθούν κάτι παιδάκια που ενιότε την καίνε...

Να τα καταλάβουμε τα παιδάκια, μέσα σε ένα περιβάλλον ησυχίας, ειρήνης, "δημοκρατίας", γνώρισαν μεγάλες προσδοκίες που τελικά μάλλον διαψεύστηκαν. Εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες είναι η γενιά που ζει σαφώς χειρότερα από τους γεννήτορες της.. Σε ένα περιβάλλον, όπου το φτωχικό Stage μιας γνωριμίας αντιπαραβάλλεται σε μια άγονη για τους πολλούς -ελλείψει θέσεων και ευκαιριών- τυπική αξιοκρατία του ΑΣΕΠ ("Αντε να πάρω το ΕCDL και το Γ2 επίπεδο στην τρίτη ξένη γλώσσα, να αυξήσω τα μόρια, για να γίνω υπάλληλος του ΙΚΑ...").
Αυτά τα παιδιά τα γαλούχησαν οι οικογένειές τους με την προσδοκία ότι μια μέρα θα κυβερνήσουν την Ελλάδα...
Την Ελλάδα όμως κυβερνάνε τα "Τζάκια" (ή λίγοι τυχεροί που μια σύμπτωση τους έφερε κοντά στη θράκα τους) και για αυτά τα παιδιά έμειναν οι γεμάτες ενοχές επενδύσεις στην όποια γνώση- με τις τεράστιες θυσίες των μικροαστών γονιών τους- που  πήγαν στράφι. Σε κάποια στροφή τους έφαγε ο διπλανός που είχε το πολυπόθητο Γ2 στην τρίτη ξένη γλώσσα.
Επειδή τους καταλαβαίνουμε τους νέους, μας καταλαβαίνουμε πως έχουμε ξεπέσει, πως έχουν απαξιωθεί μέσα μας σύμβολα και τα περιεχόμενα συμβόλων, πιστεύω ότι καλό θα ήταν να κάνουμε μια προσπάθεια να κρατηθούμε από τα βασικά, να ξεχωρίσουμε σύμβολα και συμβολάκια.
Ο έρπων καταναλωτισμός προϊόντων και ιδεών δημιουργεί συνεχώς σύμβολα, χρειάζεται συνεχώς νέα σύμβολα, έτσι που σου έρχεται να διακηρύξεις σε μια πραγματικά δύσκολη ώρα απολογισμού : "Ανήκω στη Φράξια Μηδενιστών!"

Θα ήταν λοιπόν πραγματικά εύκολο να δεχτώ το κάψιμο ενός "εθνικού συμβόλου" αν από την αρχή αναφερόταν σε κάτι παροδικό, κάτι το στημένο, ή ακόμα περισσότερο κάτι  το μισητό, ή κάτι το ολοσχερώς γελοίο, όπως, ας πούμε,το "πουλί" της Χούντας.
Είναι όμως άδικο για μια σημαία που λέει "Ελευθερία ή Θάνατος" και παραπέμεπει εν τη γεννέση της σε ολοκαυτώματα σαν των Ψαρών  και της Κάσου, επειδή το πράγμα μπορεί να χάλασε στη συνέχεια, να δεχόμαστε σαν δημοκράτες, αριστεροί, ακόμα και "αντιεξουστές" ότι ένας θεμιτός τρόπος πολιτικής παρέμβασης είναι και το κάψιμό της.
Διότι στη Σημαία αυτή, δεν συμβολίζεται απλά η γέννεση και η συνέχεια ενός Κράτους, που σχεδόν 200 χρόνια τώρα- εκτός από ελάχιστες στιγμές- κουτσοκαταφέρνουν να το διοικούν "οι εκατό οικογένειες που κυβερνούν την Ελλάδα" (Μάγκας ο κύριος, κατάφερε να τις κάνει 101 με τη δική του μαζί...). Δεν συμβολίζεται το δημιούργημα των "εθνικών δανειστών" από την εποχή του Μαυροκορδάτου...
Συμβολίζεται η οικουμενική αναζήτηση της Ελευθερίας με κάθε τίμημα, η ανάγκη του να είσαι άνθρωπος και να μη συμβιβάζεσαι με ημίμετρα, έτσι το ένιωθαν και οι φοιτητές του Πολυτεχνίου που της έδωσαν το αίμα τους..

Φοβάμαι όμως ότι αρκετοί νέοι είναι γεμάτοι ακατέργαστο θυμό και μίσος, τότε όμως είναι το ίδιο επικίνδυνοι σαν τους Ναζιστές, πάντως όχι Επαναστάτες.
Είναι εύκολο σε μια τούμπα της Ιστορίας, αν καταλήξουν να τρώνε από τα σκουπίδια και κάποιος τους πει ότι το πιάτο σας είναι στο σπίτι του γείτονα, να γίνουν "Μελανοχίτωνες"...
Βέβαια δεν φταίνε αυτοί, φταίμε όλοι εμείς ως κοινωνία που γεμίσαμε τον κόσμο με πρόσκαιρα σύμβολα επιτυχίας και χωρίς ένα γερό σκούντημα δε θα συνέρθουμε..

Και για να μη θεωρηθώ παρελθοντόπληκτος, να προσθέσω ότι η επανεπεξεργασία των συμβόλων δεν είναι αθέμιτη. Πάνω σε ένα στοιβαρό περιεχόμενο μπορείς να προσθέσεις και άλλα πράγματα. Το να προσθέσει κανείς στη σημαία το κόκκινο αστέρι, ή το μαύρο αστέρι είναι κάτι άλλο. Ακόμα και να βγει με νέο σύμβολο, είναι θεμιτό, αν και σύμβολα που αντέχουν στο χρόνο να εκφράζουν τις ίδιες βαθιές αξίες, χρειάζεται μεγάλη περίσκεψη για να τα αντικαστήσεις...
 

Αυτά τα λίγα ίσως ασύνδετα και παρορμητικά.. για τη σημαία, το ΟΧΙ, την πατρίδα και τα σύμβολα