Αναρτήσεις
οι εχθροί αυτού,
και φυγέτωσαν από προσώπου
αυτού οι μισούντες αυτόν.
Ως εκλείπει καπνός, εκλειπέτωσαν·
ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός,
ούτως απολούνται οι αμαρτωλοί
από προσώπου του Θεού.
Και οι δίκαιοι ευφρανθήτωσαν·
αγαλλιάσθωσαν ενώπιον του Θεού,
τερφθήτωσαν εν ευφροσύνη.
......
(Ψαλμός ΞΖ΄.67)
Με αυτό το απόσπασμα από το Παλαιοδιαθηκικό Ψαλτήρι, θα συνοδευτεί και απόψε-όπως χιλιάδες χρόνια τώρα- το "Χριστός Ανέστη", ο ύμνος που αποτελεί το κέντρο του Χριστιανισμού.
"Ποιοί είναι οι εχθροί του Θεού;"
"Πως θα διασκορπιστούν;"
Χρόνια μετά θεώρησα ότι απάντησα στα ερωτήματα:
Αφού ο Θεός είναι Αγάπη,
οι εχθροί Του είναι οι εχθροί Της, είναι οι εχθροί της ενότητας, οι εχθροί της μοιρασιάς, οι εχθροί της δικαιοσύνης, αλλά και της συγ-χώρεσης.
Και τις περισσότερες φορές δεν είναι ακριβώς εχθροί, αλλά φοβικοί άνθρωποι.
Άνθρωποι που ο φόβος για τον Άλλο, νίκησε την επιθυμία τους για ένωση.
Γιαυτό και στον Θρίαμβο της Αγάπης θα διασκορπιστούν.
Διότι οι φόβοι τους, που μάλλον έγιναν εμμονές δεν θα έχουν σημασία.
Τα τείχη τους από χρήμα, εξουσία, γόητρο αλλά και μοναξιά δεν θα χρησιμεύουν σε τίποτα...
Οι περισσότεροι, αν ίσως όλοι, μπορούν τότε να βρουν το κουράγιο και να προσκοληθούν στο πανηγύρι της γνήσιας χαράς:
Να τη βλέπεις τη χαρά στο πρόσωπο του άλλου και τίποτα να μη σε εμποδίζει να την πάρεις και εσύ!
Να τη βλέπεις τη χαρά στο πρόσωπο του άλλου και τίποτα να μη σε εμποδίζει να την πάρεις και εσύ!
Ουτοπίες θα πουν πολλοί, αλλά χωρίς ουτοπίες που να στέκονται πολύ μακρειά δεν έχει δρόμο η ζωή... Με "τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, τρεις και το λαδόξιδο" δεν προχωράει...
Μια ουτοπία που δεν είναι ουτοπία, αλλά μια α-περίγραπτη αισιοδοξία.
Και νομίζω ότι είναι κάτι που μας χρειάζεται και ως πρόσωπα και ως λαό σήμερα περισσότερο από ποτέ.
Γιατί η απαισιοδοξία είναι όπλο των δολίων εξουσιών. Καλή Ανάσταση
(με επανάσταση απέναντι σε κάθε δολιότητα, υποκρισία και ταμπούρωμα σε ανίσχυρα τείχη...)
22 σχόλια:
Να προσθέσω ότι η στεγνή Λογική μονάχη της είναι η χειρότερη δικτάτορας.
Δεν είμαι υπέρ του παράλογου, αλλά δεν μου κάνει και η σκέτη λογική.
Καλό Πάσχα
Αν πάψουμε να είμαστε φοβικοί στα άδυτα του κάθε άλλου, τότε ελπίζω ότι θα γευτούμε την Ανάσταση.
Καλοί Ανάσταση φίλες κμαι φίλοι.
Καλή Ανάσταση αγαπητέ μου φίλε.
Πώς περνάει ο καιρός ε?
Καλη Ανασταση ΚαπΚουμ!
:)
"αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς", προσευχόμενοι να εξαφανιστούν σαν καπνός και να λιώσουν σαν το κερί.
Θρησκεία της αγάπης.
Να τη χαίρεστε και να σας χαίρεται ο μεσσίας σας.
Χριστός Ανέστη!
Μου άρεσε πολύ το κείμενο σου!
Καλή Ανάσταση και σε εσένα αλλά αν θέλεις να βρεις εχθρούς του Θεού είναι όλοι όσοι πηγαίνουν στις εκκλησίες για την Ανάσταση και κάνουν κατάχρηση του ΙΧ τους, χθες παρά τρίχα να μας πατήσουν εμένα και την μάνα μου...
Χριστός Ανέστη Φίλοι μου. Γιάννη έχεις δίκαιο, οι ασυνείδητοι είναι εχθροί του θεού, δεν είναι όμως και για απώλεια, αλλά για συνέτιση
Ανώνυμε φίλε, δεν ξέρω τι έλεγε το σόι του Δαβίδ με αυτόν τον ψαλμό,(ξέρω μάλλον, αλλά είναι μεγάλη ιστορία αυτή για εξηγήσεις πασχαλιάτικα) μπορώ μόνω να πω τι νόημα μπορεί έχει για τους ανθρώπους σήμερα
Τσούκνη, είχαμε μια συζήτηση στο φέισ-μπούκι για την ευχή "Χριστός Ανέστη-Αληθώς Ανέστη", και θα ήθελα τη γνώμη σας.
Η δικιά μου άποψη είναι αυτή:
"Αποτελεί βασική αρχή της επικοινωνίας πως τα αυτονόητα όταν τα επαναλαμβάνουμε, τα αμφισβητούμε!
Όταν κάποιος επαναλαμβάνει διαρκώς πως είναι έξυπνος ή τίμιος, όλοι αρχίζουν να αμφιβάλλουν για την εξυπνάδα του ή την τιμιότητά του.
Επίσης, όταν βλέπω, π.χ., τη μάνα μου δεν της λέω "συ η μήτηρ μου", ούτε εκείνη μου απαντά "αληθώς ειμί"!
Το "Χριστός Ανέστη-Αληθώς Ανέστη" έχει τις ιστορικές του ρίζες στους χριστιανούς που ζούσαν σε εθνικό ή ιουδαϊκό περιβάλλον, όπου η Ανάσταση του Κυρίου όχι μόνο αμφισβητούνταν αλλά και αποτελούσε αντικείμενο ειρωνικών σχολίων.
Σήμερα, πλέον, οι φράσεις αυτές δεν έχουν κανένα ουσιαστικό νόημα για τους χριστιανούς....
Όποιος είναι Χριστιανός πιστεύει στο γεγονός της Ανάστασης και δεν χρειάζεται διαρκή υπενθύμιση ή επιβεβαίωση.
Η Εκκλησία μας πρέπει να φροντίσει την αντικατάσταση αυτών των ευχών, με άλλες, που εκφράζουν όχι και τόσο αυτονόητες καταστάσεις.
Π.χ. "ειρήνη ημίν" ή "αγαπάτε αλλήλους"...
Ασκάρ, αν και δεν διαφωνώ με το σκεπτικό σου το "Χριστός Ανέστη"- "αληθώς", έχει καθιερωθεί στην παράδοση. Θα μπορούσαν και οι άλλες ευχές για την ειρήνη και την αγάπη να προστεθούν..
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! Φιλε αγαπημενε.
Ανασταση..........υπερβαση.......ανα
γεννηση......αυτογνωσια.......ισως την χρειαζομαστε περισσοτερο ακομη κι απ' την εποχη της 'ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ του 21'
Ολα τα παραπανω σημαινουν εσωτερικη επανασταση με στοχο να μη επιτρεψουμε να μας θεωρουν δεδομενους.
@@@@
Σε ο.τι εχει σχεση με την παραδοση με βρισκει απολυτα συμφωνη.
Η Αποδομηση των παντων ειναι επικινδυνη ΜΟΔΑ.
EYXARISTV TASPA SYNEXIZOYME STO DROMO TOY AGVNA
Καλά τέτοιες μέρες βρήκες την ευκαιρία να προβάλεις τις ημι-αθεϊστικές σου στάσεις ζωής; Πάντως ο ουμανισμό ξεκίνησε με την απομάκρυνση από την Εκκλησία :)
χα χα ωραία ταυτότητα μου έδωσες δείμε, ημι-άθεος & ημι-πιστός σαν το ποτήρι που το βλέπει όπως θέλει κανείς. Ωστόσο, αν το καλοσκεφτείς, αναλόγως των περιστάσεων, έτσι είμαστε στο βάθος οι περισσότεροι άνθρωποι και μπορώ να επιχειρηματολογήσω για αυτό. Έχουμε ένα πιστό (που εμ-πιστεύεται τα παραδεδεγμένα) και ένα άθεο- κριτικό και "αιρετικό".
Το ποτήρι είναι όπως θες να το δεις. Εξάλλου είναι γυάλινο και το δικό μου πρισματικό:)
Το δε "αιρετικός" σου προσφέρω ως κομπλιμέντο. Γιατί σήμερα καλύτερα να είσαι σκεπτόμενος αιρετικός παρά κοιμισμένος και μαζοποιημένος.
σ.σ. ποτήρι=αλήθεια/εκτίμηση/προσέγγιση αλήθειας.
@Ασκαρδαμυκτί
Οπως σχεδόν πάντα τα λες πολύ σωστά. (Και;) Αυτή η ευχή έχει χάσει κάθε νόημα στην εποχή μας.
Γιάννη, Στις μέρες μας θα έπρεπε να λέμε "κάθε μέρα και ανάσταση", αλλά είπαμε έτσι είναι η παράδοση. Έχει επικρατήσει. Χρειάζεται μια δυνατή εμπειρία για να αλλάξει. Πάντως είναι καλύτερο από το τυποποιημένο "χρόνια πολλά".
Αντώνη, αντέυχομαι ανα-στάσιμη δύναμη
χρόνια πολλά φίλε να είσε καλά
εξαιρετικό κείμενο
μου άρεσε πάρα πολύ
Xριστός Ανέστη
ποτήρι=θλίψη,κακουχία οδύνη,πόνος.
"Πάτερ μου εί δυνατόν εστίν παρελθέτω απ'εμού το ποτήριον τούτο".
Παρεκάλεσε τον Θεό,δείχνοντας αδυναμία λίγο πριν το τέλος,λίγο πρίν τη κορύφωση του δράματος,λίγο πριν το σταυρικό του θάνατο.
"Πατέρα μου αν είναι δυνατόν απρμάκρυνε από μένα αυτή τη θλίψη,αυτή την οδυνηρή διαδικασία".
Χριστός Ανέστη και η Αγάπη θριαμβεύει, αυτοί που προχωρούν "με το σταυρό στο χέρι" (και λοιδωρούνται από τους εξυπνάκηδες) δικαιώνονται αργά ή γρήγορα και οι εχθροί της καλοσύνης διασκορπίζονται...
Θαρραλέο κείμενο φίλε μου, νά'σαι καλά!
Akrat, τσότσος ευχαριστούμε (τσότσο χαίρομαι που σε ξαναβλέπω από τα λιμέρια μας)
Καίτη,Καλωσήρθες ευχαριστούμε για την αξιόλογη παρατήρηση.
Αναστάσιμη Αγάπη σε όλους!
Δημοσίευση σχολίου