Στο άκουσμα του θανάτου του Ευγ. Σπαθάρη, θυμήθηκα τον παιδικό μου φίλο, ο οποίος μάλλον έχει στοιχειώσει μέσα μου με την φωνή του θανόντος.. (έχει ίσως χαραχτεί από την ΚαραγκιοζοΟδύσεια, που ήταν τακτική εκπομπή στην Τιβι κάποτε..)
Ω, ο Καραγκιόζης είναι η παιδική μου ηλικία..
Αρχικά μας έμαθε ένας δάσκαλος σε κάποιο σχολείο να κατασκευάζουμε φιγούρες από χαρτόνι (κούτας από γάλα εβαπορέ κατά προτίμηση) και να παίζουμε με τον φακό πίσω από το σεντόνι...
Μετά, συναγωνισμός με την παρέα για το ποιός θα φτιάξει την καλύτερη φιγούρα. Ειδικά το σεράϊ του Πα(τ)σά, ήθελε μεγάλη μαστοριά.. Τα καλοκαίρια παίζαμε στους μεγάλους και καμαρώναμε. Κάποια στιγμή παίξαμε με εισιτήριο (ένα τάλιρο), για κάποια αγαθοεργία...
Στο τέλος γράφαμε συλλογικά ιστορίες, σαν τον "Καραγκιόζη Παγωτατζή", παρατηρώντας με την άδολη προεφηβική ματιά μας, τα θαύματα του νεοκόπου και γοργά αναπτυσσόμενου τουρισμού..
Ο Καραγκιόζης, χρησιμοποιώντας όπλα ολκής σαν το "καμάκι", τις αυτοσχέδιες ξένες γλώσσες και τα δάνεια του Πασσά, από παγωτατζής με καρότσι, μέσα σε λίγες μέρες γινόνταν μεγάλος επιχειρηματίας του τουρισμού... Μέχρι που ερχόνταν ο αθώος, αλλά στο τέλος οργισμένος Μπάρμπα- Γιώργος, για να του τα γκρεμίσει όλα σε ένα λεπτό...
Θυμάμαι ότι από τότε είχα την απορία, με ποιόν να είναι κανείς;
Με τον Καραγκιόζη ή με τον μπάρμπα- Γιώργο;
Τελικά μάλλον είμαι με τον Καραγκιόζη...
Θεωρώ ότι άδικα έχει σπιλωθεί το όνομά του, συνδεόμενο με υποκείμενα σαν τους πολιτικάντηδες...
Ο Καραγκιόζης είναι αντιήρωας, ως ένα σημείο μηχανοράφος, δεν θα έλεγε κανείς ότι είναι το πρότυπο της εργατικότητας, ε και;
Εδώ που τα λέμε ο μπάρμπα- Γιώργος, ο αθώος και δουλευταράς, αλλά καθόλου ανεκτικός, όταν επιτέλους καταλάβει τι του συμβαίνει.. είναι για τα βουνά..
Ο Καραγκιόζος ονειρεύεται, είναι κοινωνικός, ενδιαφέρεται και για τους άλλους χωρίς να αδικεί τις δικές του ανάγκες, δεν διστάζει να πάρει συνέταιρους και να μοιραστεί, δεν είναι φιλοχρήματος, συγχωρεί εύκολα, οι πονηριές του πάντα έχουν όρια και το κυριότερο δεν είναι δουλοπρεπής..
Τους πολιτικάντηδες, μάλλον Χατζηαβάτηδες έπρεπε να τους λένε..
Ενδεχομένως να ξεκίνησαν σαν Καραγκιόζηδες, αλλά έχασαν τον δρόμο...
έχασαν τα όρια
ξέχασαν τους άλλους
σταμάτησαν να ονειρεύονται
και τους μένει μόνο η ρητορεία, και το διαλάλημα της βούλησης των ισχυρών..
Τέλος πάντων αφού σημειώσω το: "Αιωνία η Μνήμη του Ευγ. Σπαθάρη"
να πω ότι όπως έγιναν τα πράγματα μάλλον ..."Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε.."
16 σχόλια:
Tαλιρο το εισιτήριο;Εμεις το ειχαμε δεκαρα:)
Ο Καραγκιόζης ειναι παλικάρι δεν ειναι τσανακογλύφτης και δουλοππρεπής σαν τον Χατζατζάρη,αδικα χρησιμοποιούμε την εκφραση "αντε ρε Καραγκιόζη",πολύ σωστά το θέτεις,χατζηαβάτηδες έπρεπε να λέμε...
Ας δούμε τι λέει ο Ευγένιος σ' αυτό το βίντεο:
http://www.youtube.com/watch?v=BdxZSdop2Rc
καλημέρα
καλό ταξίδι στον άνθρωπο που μας ταξίδευε...
ΝΑΙ VaD,ΑΚΡΙΒΟΊ ΟΙ ΤΎΠΟΙ ,εμεις ειχαμε το εισιτήριο,μισή δραχμή,και το σκαμνάκι στο χερι.Το ποιό γλυκό ομως ηταν,πως γιαγιάδες παπούδες και μανες ηταν μόνη φορά που δεν μας βάζαν τις φωνές,στον Καραγκιόζη και στον χαρταετό
με τον καραγκιοζη, με τον καραγκιόζη!!
Πολυ καλο το κειμενακι σου. Τζαμπα πήγε ο Ευγένιος..
VaD, taspa, .... Ο πληθωρισμός βλέπεις μέσα σε 10-15 χρόνια που πρέπει να έχουμε διαφορά η δεκάρες και τα πενηνταράκια γίνανε τάλιρα!
(Ειρήσθω εν παρόδω: Ο πληθωρισμός έτρεχε, αλλά οι πολίτες περνούσαμε καλύτερα και χρόνο με το χρόνο η χώρα αποκτούσε καινούργιες δουλειές π.χ. βιοτεχνία, εμπόριο, τουρισμός... Ενώ τώρα με τα προγράμματα σταθεροποίησης- από το 85 τα τρώμε στη μάπα- το μόνο που βλέπουμε είναι δουλειές του ποδαριού και χρόνο με το χρόνο περισσότερη φτώχεια.. Άμα δεν το πω κι αυτό επ' ευκαιρίας θα σκάσω!)
pink floyd, τρέχω αμέσως
akrat,μεγάλος ταξιδευτής...
cynical, ευχαριστώ. Για το ότι είμαι με τον Καραγκιόζη, με έχουν πεί χαμαιλέοντα και οπορτουνιστή, αλλά δεν πειράζει...
Υ.Γ. cynical συμφωνώ, ο Σπαθάρης θα έδινε κι άλλα..
Αχ βρε Τσουκνίδα κα΄τι διλλήματα που βάζεις.. Υπάρχει και ο χατζατζάρης και ο Νιόνιος και ο Σταύρακας και ο Πασάς και η Αγλαϊα και η Βεζυροπούλα και ο Βελη-Γκέκας. Μέχρι και ο ΜεγΑλέξαντρος και τόσοι άλλοι. Τι να πρωτοδιαλέξεις.. Τα πραγματικά διλήμματα είναι στην κάλπη...
Ορεινέ, εντάξει, ο Αλέκος με τα Κυδώνια είναι ο "Ήρωας"....
για τον Χατζατζάρη είπαμε
ο Νιόνιος και ο Σταύρακας, ο Πασάς, η Αγλαϊα, η Βεζυροπούλα και ο Βελη-Γκέκας, έχουν και αυτοί τα καλά τους και τα κακά τους, αλλά δεν είναι τα πρόσωπα που θα σου προκαλέσουν εντύπωση. Ίσως ο Νιόνιος ως ξεπεσμένος Κόντες, αλλά και πάλι..
Ο Καραγκιόζης και ο Θειος του είναι αρχετυπικοί ήρωες...
Τα διλλήματα της κάλπης είναι πιο βατά, αν αναρωτηθεί κανείς για τα διλλήματα στην κοινωνική νοοτροπία..
Φίλε ΚΑΠ>ΚΟΥΜ>
Στο blog του ... άγρυπνου side21, είχα γράψει πριν από λίγο καιρό:
":-)
Μπερδεύτηκα λίγο........
Μάλλον είμαι ο μόνος εδώ που δεν είχα πρότυπο τον Καραγκιόζη...
Μου φαινόταν πονηρούτσικος και κάπως .... κοιλιόδουλος....
Αν δεν ήμουν άδικος στην εκτίμησή μου αυτή, τότε δεν είναι τελείως άστοχος ο χαρακτηρισμός των πολιτικών μας....
Σύμφωνοι, σύμφωνοι....
Είχε και θετικά χαρακτηριστικά που αυτοί δεν τα έχουν....
Πάντως πρότυπο είχα το ... μπαρμπα Γιώργη!!!!
Λεβέντης, αγέρωχος, λαικός, με κύρος και απίστευτη αξιοπρέπεια, συνήθως δίκαιος και με ... βαρύ χέρι...
Βέβαια δεν είμαι ... ειδικός, οπότε συγχωρέστε με αν κάνω λάθος...
:-)
Πολλλλλλλύ μου αρέσει αυτό το θέμα και η συζήτηση!!!!!!!!!
20 Φεβρουάριος 2009 12:50 μμ"
Δεν έχω αλλάξει γνώμη από τότε...
Χμμμμμμμμμμ ίσως να είμαι "για τα βουνά"............
xixixixi
Πληθύναμε ...
οι Καραγκιοζοπαίχτες !!!
Κάποτε να διοργανώσουμε παράσταση
Καραγκιοζοbloggers, στο Χαρτούμ ας πούμε ...
Ο Ευγένιος ήταν δάσκαλος για όλους μας.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει ...
SIDE21,Αγρυπνε φίλε,είσαι για του χρόνου;Το συζητάμε;
πολυ ομορφο!!! μπραβο!!!
ΕΓΏ ΓΙΑ ΧΑΡΤΟΥΜ ΕΙΜΑΙ ΜΕΣΑ..ΠΑΝΤΩΣ
ΦΙΛΕ ΝΤΙΝΟ ΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΒΟΥΝΙΣΙΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΥΜΠΑΘΟΥΣΑ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΒΛΑΧΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΟΝΟΚΟΜΑΤΟΣ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΤΑΝ...
* Marlou * καλωσήρθες και ευχαριστώ
καλησπέρα...
Φυσικά και είμαστε με τον καραγκιόζη... Είναι ο εαυτός μας... ο μπαρμπαγιώργος είναι κάτι άλλο. είναι πιο ιδεατό πρόσωπο... απών από τα δύσκολα, απομονωμένος στο βουνό του ψηλά, μακριά νυχτωμένος... Απλά όταν κατεβαίνει στην πόλη και βλέπει τι γίνεται φορτώνει και (καλά κάνει) αρπάζει την αγκλίτσα....
Ο Καραγκιόζης όμως είναι κάθε μέρα και ώρα μέσα στα προβλήματα. Ο Εβραίος έρχεται κάθε μέρα για τις δόσεις του και απειλεί ότι θα πάει στον πασά, ο βεληγκέκας σηκώνει τη χερούκλα του, ο πασάς έχει πάντα απαιτήσεις και ο καραγκιόζης έχει και την "οικογένεια" του (με ή χωρίς εισαγωγικά) στην πλάτη του...
Εκείνο που είναι ενδιαφέρον, είναι βέβαια η παρουσίαση ηρώων όπως ο μεγαλέξανδρος. Περισσότερο σαν Δον Κιχώτες είναι στο μέτρο ακριβώς που ταιριάζει στον σύγχρονο έλληνα. Δλδ μόνος του ο Μ Ήρως με τον καραγκιόζη θέλει να τα βάλει με όλους και να τους... κατατροπώσει... φυσικά ο καραγκιόζης δεν του πάει κόντρα, κοιτάζει όμως πως θα κόψει λάσπη και θα ξεμπλέξει με δαύτον...
Όσο για τους σύγχρονους έλληνες? Μάλλον είναι χατζαηβάτηδες με ολίγον από τη θρασυδειλία του Σταύρακα...
καλημέρα...
Δημοσίευση σχολίου